Witajcie 🙂

Kochani, szopka Bożonarodzeniowa, to nieodzowna część świąt Bożego Narodzenia. To nie tylko ładna dekoracja, która upiększa kościół czy kościelny plac lub nasze domy. Jest wyjątkowa. Pozwala sobie wyobrazić, jak to wszystko mogło wyglądać, a może nawet więcej… Stroimy szopkę bardziej, by jakby ulżyć Dziecięciu Jezus. Jest to poniekąd zabawne, ale myślę, że wielu ludzi tak robi. W tak prosty i drobiazgowy sposób, choć trochę wynagrodzić Maryi i Jezuskowi to, że nikt Go nie chciał. Czyż tworząc szopki i żłóbki, nie mówimy właśnie: „Jezu, ja cię chce!”?

Czy więc musi być ona bogata, czy powinna być biedna? Nie ma na to odpowiedzi, gdyż nie jest to centrum, ani też najważniejszy aspekt Bożego Narodzenia. On dokonuje się w sercu każdego z nas. Ale pomyśl, jak Ty widzisz dziś Jezusa i jaki On dziś przychodzi do Ciebie? Czy do tej pory zawsze otwierałeś Mu drzwi, czy zatrzaskiwałeś z hukiem, a może po cicho, gdy Ci coś nie odpowiadało? Być może warto naszykować taką szopkę, na jaką Jezus zasługuje i to samo zrobić ze swoim sercem.

Szopka to niejako dar serca. Nie ważne jest więc, czy masz szczególne umiejętności artystyczne, czy wręcz przeciwnie, nigdy nawet koło artysty nie stałeś. To dar serca, więc od serca ją przygotuj. Nawet jeśli ma być pokraczna, czy poskładana z niepasujących do siebie kawałków, prosta, dziecięca, ale od serca.

W takiej drobiazgowej, cichej i nic nie znaczącej dla innych chwili, może warto rzeczywiście zaprosić Jezusa do swego serca, do swego życia. Sklejając kolejne kawałki papieru, moszcząc sianko, układając figurki. Popatrzeć na to i z takim sercem, jakie dziś masz, powiedzieć: „Jezu, ja cię chce. Zapraszam Cię do mojego życia.”.

Pozdrawiam

Kmacisia ❤