Święta Rita z Cascii

(1381 – 1447/1457)

Święta Rita urodziła się w Roccaperena we Włoszech, a żyła i później zmarła w Cascii. Jej ojciec był rozjemcą. Do domu jej rodziny przychodzili nocą ludzie, by szukać rozwiązania problemu/sprawiedliwości bez rozlewu krwi. Z czasem Rita sama pragnęła żyć w pokoju i dawać ludziom pokój. Wyszła za mąż, kiedy miała 18 lat i urodziła dwóch synów. Nawróciła męża i namówiła, by ten odszedł z klanów, które zdobywały władzę przemocą. Za ten czyn został on brutalnie zamordowany. Synowie Rity zostali zabrani przez brata jej zmarłego męża. Ten wzbudzał w chłopcach chęć zemsty za śmierć ojca, lecz zachorowali na dżumę i zmarli. Kiedy Rita została sama, chciała wstąpić do klasztoru św. Marii Magdaleny w Cascii. Siostry przełożone nie chciały się, jednak na to zgodzić. Dały Ricie warunek, by ta pogodziła skłócone rody, które były zamieszane w śmierć jej męża. Rita wypełniła ten warunek. Przebaczyła mordercom męża i pomogła uratować członka ich rodziny. Modliła się również przy umierającym bracie swego męża i ten został uzdrowiony. Te wydarzenia spowodowały, że Rita doprowadziła do pojednania zwaśnionych rodów. Stała się przym tym symbolem-kobietą pojednania. Jednak dalej znajdowały się w klasztorze siostry, które były jej przeciwne. Zdarzyło się, że Rita weszła do klasztoru przez zamknięte drzwi z pomocą swoich patronów (św. Augustyna, św. Jana Chrzciciela, św. Mikołaja z Tolentino). Tego cudu nie mogła podważyć już żadna z sióstr. W klasztorze dusza Rity otworzyła się na współudział w życiu Chrystusa Zbawiciela i w Jego bólu. Otrzymała stygmat ciernia na czole, który nosiła przez 15 lat. Była bardzo pokorna, skromna i bardzo rozmodlona. O wszystkim rozmawiała ze swoim Mistrzem. Przed śmiercią poprosiła kuzynkę, by ta wyszła do ogrodu i przyniosła jej świeżą figę, a także ostatni raz chciała dotknąć róży. Gdy jej kuzynka wyszła do ogrodu, a była to zima, zobaczyła figi na drzewie i kwitnącą różę. Po śmierci Rity, jej celę wypełnił zapach róż. Święta Rita stała się przez te wszystkie wydarzenia patronką, do której zwraca się prosząc o pokój, pojednanie, w sprawach beznadziejnych, ale także we wszelakich sprawach rodzinnych. Kult św Rity rozwijał się od lokalnego kultu Świętej do kultu Chrystusa Zbawiciela, który stał się źródłem pojednania z Bogiem i ludźmi.

Rita została beatyfikowana w 1627 r przez Urbana VII, a kanonizowana 20 maja 1900 r przez Leona XIII. Przedstawia się ją pełną pokory, często na kolanach przed Krzyżem z cierniem w czole, a także z koroną cierniową w ręku.

Źródła:

  1. „Święci na każdy dzień” Tom III – maj – Fakt encyklopedia
  2. http://swietarita.blogspot.com/2015/09/swieta-od-rozy.html